من دوستانی را که مقابلم سکوت نمی کنند و منتقدم می شوند بیشتر از کسانی دوست دارم که لبخند می زنند و اشتباهاتم را نمی گویند و می گذارند برای مبادا روزی!! مبادا روزی که بهشون انتقاد می کنیم یا انگار آسیبی دیده اند از ما!!
می پرسم چرا وقتی این رفتار من به دیگران آسیب زد هیچ نگفتی تا به آنجا برسد که امروز به تو آسیب بزنم؟