باید با خود رو راست بود و خودشیرینی برای عشق نکرد و وقتی که کم میاریم اعتراف کنیم تا رها بشیم. تا هردو رها شوند. عشق و آشنائی های اولیه هرگز نه اجازه می دهند و نه میتونند همه این آینده ها را ببینند. تا باهم زندگی نکنند و تا درگیر همه رابطه ها نشوند و همه علاقه ها و سلیقه های پیدا و ناپیدایشان را روی میز رابطه نریزند پی نخواهند برد که این رابطه هنوز مفیده ویا نه هر دو را آزار میده !
اینجاست که رو راست باید نشست و از همه تمایل های قدیم و حتی جدید و تازه حرف زد و قراردادی تازه نوشت!و یا حتی با وجود تمام وابستگی و رابطه عاطفی به بودن اینچنینی با هم پایان داد. و هردو تازه و سرحال و با تجربه زندگی دیگر ی را آغاز کنند.
ﻧﻤﻴﺸﻪ اﺯ ﻛﻴﻨﻪ ﻭاﻧﺘﻘﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ و ﻃﺮﻓﺪاﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩ! ﻧﻪ ﺗﺎ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ و ﻗﻠﻤﺖ ﻫﺴت ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺁﻳﻨﺪﻩ اﻱ ﻧﻤﻴﻮﻧﻲ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭا ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻲ.
حتما انتقاد و انتقاد ازخود و بالا بردن سطح پذیرش آن در فرد و جامعه از مهم ترین و راهگشا ترین خصوصیات انسان نوین و متکامله.
برای عشق خود شیرینی نکن!
