نمی تونم بگم که چقدر زیبا بود و چقدر لذت بردیم. هوای خوب مسیر خوب کوهنوردهای خوبی که تو راه می دیدیم و کلی زیبائی.
هر جای دنیا که هستیم فکر می کنیم اینجا دیگه آخرشه و دیگه از این زیباتر و لذت بخش تر وجود نداره! ولی وجود داره. همه جا هست فقط باید حرکت کرد و به سراغش رفت.
جای ما هم اونجاهایی که شما رفتید و یا هستید و لذت می برید خالی.
دنیا نه با ما شروع شده و نه به ما ختم میشه. ما کیف کردیم و حتما شما هم یه جور دیگه یا یه جای دیگه و یا به نحوه دیگه کیف می کنید!
و......
همین دیروز بود که ایران بودیم و پنج شنبه بود و کوهستان درکه!
همین دیروز که من تو همین وبلاگ می نوشتم که داریم میریم درکه
و چقدر با لذت می نوشتم و ..و چقدر دلم می خواست دوستامون اون ور دنیا هم بتونند بیان!
حالا اینجا یه کوه دیگه و یه فضای دیگه باز دلم می خواد .......
البته که درکه جای خودش هست و دلتنگی خاص خودش رو داره ولی می دونم اگه فردا درکه باشم حتما دلم برای این گوت ماونتین که بهش میگم بزچال!! تنگ میشه!
گراوس ماونتین را هم میشه بهش گفت علف چال!
......
..............
یادم باشه...یادم باشه ...و وقت داشته باشم از محیط کارمون بنویسم. کلی نوشتنی وجود داره! زبونم برای توصیف آدم ها و محیط و رابطه ها حسابی الکن شده!! می ترسم انگلیسی که خوب یادنگیرم که هیچ زبون فارسیم نیز قاطی پاطی بشه!
از 12 سپتامبر کلاس زبانم شروع میشه و فکر کنم برای من تنبل تو یادگیری اجبار خوبی باشه! و از خصلت معلم گریزی همیشگی در بیام !!
