هی من تازه امروز شده چهل و شش سالم!
همین دیروز سی و دوسالم بود.
همین پریروز ۱۹ ساله بودم
و هفده سالگی ام چه زیبا بود.
بیست و دو سالم که بود کیلومترم را صفر کردم
وقتی عاشق شدم سی و دوسالم بود. کیلومترم رفته بود دوباره زیر صفر!
سی و چهار سالگی یه بار دیگه مثل ۱۹ سالگی مردم و دوباره زنده شدم
وای چقدر مرده ام و چقدر زنده شده ا م
چقدر زیباست این زندگی
چقدر دوست دارم این نفس کشیدن ها را
چقدر فرصت داریم برای دوباره و دوباره زنده شدن
از صفر شروع کردن
و باز از نوع همه چیز را شناختن
همیشه انگار که روز اولمه
روز اول زندگی کردنم
عمویم وقتی نود ساله بود میگفت رهی جان همین دیروز بود که پنج سالم بود
عمو وقتی صد ساله شد گفت رهی جان بسمه دیگه. طاقت نگاه چپ چپ مردمی را که می گویند ببین او هنوز زنده است و ما پیرشدیم را ندارم!
وقتی عمو مرد زن عمو که او نیز یک قرن زندگی کرده بود گریه کنان می گفت علی جان چه زود رفتی! می گفت یادت میاد بهم چی می گفتی؟!!
می خوام بگم عمرخیام چه خوب همه چیز را فهمیده بود
هی امروز را همین لحظه را......
چقدر مبهم اند این فرصت ها...
