وقتی وارد اینجا شدم تصمیم گرفته بودم که فیلد کاری ام را عوض کنم و برنامه نویسی را بگذارم کنار. ولی نه تنها کنار نگذاشتم بلکه شروع کردم دوباره درس خوندن و بروز کردن خودم. زبان هم شده یه نگرانی که همیشه همراهمه!اونقدر که فکر می کنم سال گذشته زیادی کلاس زبان رفتم اونقدر که وقت مرور برای خودم باقی نگذاشتم. حالا یه کوه کاغذ دارم از هر مبحث انگلیسی که فکرش را بکنید.این کاغذها مرتب به من میگن که چقدر نمی دونم و چقدر عقب هستم از اونجایی که باید.
و چقدر دلم می خواد مرتبشون کنم و به شکلی در بیارمشون که برای دیگران مفید باشه.من عادت کرده ام که هر کاری را که دارم انجام میدم به ذهنم بیاد که چیکار کنم تا نفر بعدی راحت باشه! اونقدر به نفر بعدی فکر می کنم که همین وقت اندک را هم از دست میدهم.خب اینطوریم دیگه. به آمار و ریاضی و مرتب سازی ذهن و فرموله کردن خیلی علاقه دارم. چقدر طول کشید که قبول کنم نمیشه همه چیز را زیر فرمول کشید. نه فکر نمی کنم که هنوز هم قبول کرده باشم. همه چیز فرمول داره. قانون داره.حالا ممکنه این فرمول بزرگ و بزرگتر بشه طوری که نتونیم قد و اندازه اش را تو صفحه ببینیم ولی فرموله! هست! وجود داره!
بخاطر همین هاست که من نتونستم فیلد کاریم را عوض کنم!
حالا هی وقت کم میارم. هی از همه دنیا و چیزهای دیگه ای که دوست دارم عقب می افتم. و هی از خودم می پرسم درسته این راهی که دارم میرم یا نه؟
