اینجا مینویسم که یادم نره کی و چطور سرماسختی خوردم و چه کردم و چقدر طول کشید!! از شنبه گذشته احساس صداگرفتگی و نرمال نبودن راداشتم و فکر میکردم بخاطر شلوغ کاری جمعه و جیغ داد کردن با بچه ها بوده. یکشنبه با اینکه داشتم به سرماخوردگی مشکوک میشدم پریدم تو آب سرد اقیانوس و یه نیم ساعتی دست و پازدم!! و دوشنبه صبح دیدم که نمیشه از رختخواب بلند شوم. تا امروز که پنج شنبه باشه این قضیه ادامه داشت و قرص هایی هم که بیانکا با نظر داروخونه چی اثری نکرده بود. پس به توصیه و اصرار بیانکا که میگفت حالت بدتر شده و دور چشمانت سیاه و حتما عفونت داری رفتم دکتر!! دکتر گفت که ریه ها عفونت شدید دارند باید آنتی بیوتک مصرف کنی. هزار میلی کلومایتسین هر روز به مدت یه هفته. یه شربت هم داد برای سرفه هام که هر شش ساعت بخورم. خلاصه هنوز توی رختخواب و استراحتم . دیدم که سال گذشته هم تو همین مایه ها مریض شده بودم و همین داروها برام تجویز شده بود و اتفاقا همون موقع هم دو سه روز شنای تو اب سرد اقیانوس داشته بودم! احتمالا اگر سال دیگه هم که زنده باشم همین کارها را باز تکرار بکنم و همین سرفه ها و ضعف ها و داروی های مربوطه!
عجب آدمی هستم ها!! مسئله فقط این مریضی ها نیست که تکرار میشه و من فراموش می کنم بلکه بقول نوشا تو رابطه با آدم ها و رفتارهای تکراریشون هم این فراموشی من کارکرد داره! اون هم با این منطق که همیشه گفته و میگم که نمیخوام ذهن من آشغالدونی رفتارهای غلط و بد آگاهانه و ناآگاهانه دیگران بشه!! و نوشا میگه رهی جان حداقل یه کد از اونها رو نگه دار که دفعه دیگه آسیب نبینی! و من میگم قبلش هم اسیب ندیده ام! فقط تجربه کرده ام! میگه تجربه های بلا استفاده! میگم نه اتفاقا همیشه استفاده کرده ام! برا همینه که هر روز و هر لحظه تو زندگی صبورتر میشم و خیلی راحت تر و سبک تر با مسائل برخورد میکنم! چون میبینم دربرابر هستی و این زندگی که به سرعت میگذره چقدر همه اون مشکلات و ناملایمات کوچک و بی ارزشند!
دارم فکر میکنم اون شنا و اون هوس و اون لذت آنی تو اقیانوس پریدن و اون لذت آب سرد و خوابیدن روی موج های آرام ارزش این روزها و مریض ها را داشت؟ بله داشت!!! خیلی هم عالی بود!دشواری؟!! کدوم دشواری؟ شما یکیشون رو به من نشان بده!
